Görsel öğrenen;
Görsel bir öğrencinin annesi şimdi 7 yaşında olan oğlunun 5 yaşında iken hazırladığı telefon defterini anlatıyor:
Telefon numaralarının karşısında kişiyle özdeşleşen simgeler çizilmiş. Böylece okuma yazma bilmeyen çocuk aramak istediği kişiyi bu simgelerden derhal tanımaktadır. En belirgin olanları şunlardı. Ev telefonu için evlerinin resmi, babasının iş yeri için bilgisayar monitörü, gözlüklü olan teyzesi için gözlük resmi, kuaför olan annesi için saç fırçası. Bu çocuk kimseden yardım almadan kendiliğinden bu simgeleri oluşturmuş ve defterine çizmişti.
İşitsel öğrenen;
İşitsel öğrencisini anlatan bir öğretmen şöyle diyor:
Ahmet, kompozisyon dersinde benden izin alarak başka bir yerde kompozisyon yazmak ister. Çünkü sınıfta fısıltı dahi duysa dikkati dağılır ve kompozisyonu zamanında bitiremez. Ona ilk izin verdiğim zaman gerçekten orada yazıyor mu diye merak ettim ve kontrole gittiğim zaman kapıya geldiğimde konuşarak yazdığını gördüm. Gerçekten de kompozisyonu zamanında bitirerek sınıfa döndü. Bu öğrencinin lise düzeyinde olduğunu belirtmeliyim.
Kinestetik öğrenen;
Ülkemizin hatırı sayılır üniversitelerinden birinin elektrik-elektronik mühendisliğinden mezun, bir şirkette saygın bir işi olan MB, bir konferansın sonunda şöyle diyor:
Ben ders çalışırken ayaklarımı veya dizlerimi ritmik bir şekilde birbirlerine değdirirdim, böyle yaptığım zaman daha iyi anlardım. Sizin anlattıklarınız ve verdiğiniz örneklerden şimdi anlıyorum ki kinestetiğim. Tanrı bana bunu hissettirmiş ki kendiliğimden kinestetik yöntemler ile ders çalışırdım. Kitabı oturarak değil de ayakta okurdum. Oturursam da ayağımla, elimle sürekli bir şeyler yapardım ya da sürekli sallardım, bu hareketlerimden dolayı oturduğum sıra sallanırdı ve okulda kimse yanıma oturmak istemezdi.