Bursa için…
Kısa bir İstanbul hikayesi, sonrasında yine Bursa…
Yıllar önce İstanbul’a metrobüs yolu yapılıp aynı ayda 200 kişiyi taşıyacağı söylenen büyük otobüslerin alınacağı karar verildiğinde birçok tartışma yaşanmıştı. Yolların daralmasıyla birlikte tekerlekli ve benzinle çalışan araçlar bu iş için çözüm olmayacağını söyleyenler haklı çıkmaya başladılar. Neredeyse dakikada bir geçen dev araçlar İstanbul ulaşımına çözüm olmadı. Bunun yanında Vatan Şaşmaz’ın oynadığı reklam filmi büyük alay konusu oldu ve hemen ardından Hayrettin gerçekleri anlatan klibiyle daha çok beğeni topladı.
Ekonomik boyutuna yanlış üretilen ve tek tip arızası çıkmasıyla gerçek fiyatının 1 milyon 307 bin avro olduğu duyulan metrobüslerin fiyatlarının aşırı pahalı olduğu görüldü. Burada iyi bir konu var en azından “en azından ipek böceğini” biz üretiyor diyebiliyoruz. Aynı şekilde metrobüsler yurt dışına giden paralarla çok rahat Türkiye’de üretebilecek fabrikaların olduğuna inanıyorum.
Geçenlerde Belediye Başkanı kadir Topbaş açıklama yaparak metrobüslerin geçici çözüm asıl çözümün metro olduğunu söyleyerek itirafta bulundu. Pekiyi bunca yatırım nereye gidecek ve gideceği yer ne kadar idare edecek diye düşünmek gerekir. Bunlar bizim vergilerimizle yapılan hizmetler ve daha eskimeden yenisiyle nasıl değiştirilir.
100 yıllık hayaldi(tramvay projesi), gerçek oldu.
Yıllardır konuşulan 100 yıl önceki hayalin başlamasıyla sanki Bursa’nın trafiği kökten çözülecekmiş havası vermek kimsenin inandığı birşey değil. Bunun yanında 100 yıl önceki Bursa’da yok karşımızda. Eski fotoğraflara baktığınızda Heykel’den Yeşil Türbe, Işıklar Askeri Lisesi görülürken, şimdi banka binasından başka bir şey göremiyorsunuz. Eski altıparmak caddesine baktığınızda üç beş müstakil evden başka bir şey yoktu.
Eğer 2000’li yıllarda bir şey yapılacaksa bu 100 yıl önceki hayal olmamalı, çünkü yapılanların ömrü 10-15 yıl sürmüyor. Bunlara örnek verecek olursak, adalet sarayı BUTTİM’in oraya, Terminal ise şehir dışına taşınması konuşuluyorken.
Ve şimdi konuşulanlara baktığımızda 100 yıllık hayaller ile karşımıza çıkıyor. 100 yıl önce master planı çizilen şehirde hayali gerçekleştirmenin sevincini gazeteler, televizyonlar ve reklam panolarında yaşıyoruz.
Ne kadar acı bir tablo olduğunu şimdi daha çok anlıyoruz. Bize 100 yıl önce yapılması gereken tramvay mı yoksa yapılmış olsaydı bu eskidi onun yerine ne yapmamız gerektiğini düşünen ve konuşan insanlar mı lazım…
1943-48 yılları arasında son hareket memuru İbrahim Tunabay’ın Mudanya treni ve hatıralarında anlattığı Bursa- Mudanya arasında yolculuk iki saat sürerken, şimdi Bursa- Ankara arası 2 saat 10 dakika sürecek haberlerini okuyoruz. Gerisini yine biz düşünelim.
Hakan Seçil